Większość ludzi wie jak wygląda szkielet, ale w terapii bólu kluczowy jest układ nerwowy. Obwodowy układ nerwowy to 72 kilometry nerwów łączących ciało z ośrodkowym układem nerwowym. Jest on swego rodzaju przedłużeniem mózgu sięgającym aż do skóry.

Układ nerwowy

Układ nerwowy to tylko 2% masy ciała, ale mimo to zużywa blisko 25% energii w postaci glukozy i tlenu. Robi to przez cały czas. 7 dni w tygodniu, 24 godziny na dobę. Zarówno podczas czuwania jak i snu. Ta struktura jest bardzo wrażliwa na napięcie i brak ruchu, które skutkują gorszym transportem substancji odżywczych.

Terapia skórno-nerwowa pomaga zmienić wrażliwość systemów ochronnych. Bez użycia siły i stwarzania dodatkowego bólu.

 

Terapia bólu ma być bezbolesna.

 

Aktywność pacjenta

Ważną częścią pracy jest aktywne zaangażowanie pacjenta w proces terapii przewlekłego bólu.

Każdemu nerwowy towarzyszy tętnica dostarczająca tlen. Dostarczanie tlenu nie jest zazwyczaj problemem, ponieważ tętnica to naczynie wysokociśnieniowe.

Głównym problemem jest słaby drenaż nerwu, ponieważ żyła odprowadzająca to naczynie wysokoobjętościowe, ale niskociśnieniowe. Jednym z poważnych elementów utrudniających transport krwi z nerwu jest brak ruchu.

Taki zastój może prowadzić do wypełnienia nerwów odtlenowaną krwią i pogrubienia, co powoduje, że są one bardziej podatne na uwięźnięcie.

 

„Ból jest raczej opinią o stanie zdrowia, a nie tylko odruchową odpowiedzią na uraz. Mózg zbiera dowody z wielu źródeł zanim wywoła ból.”

S. Ramachandran

Modulacja układu nerwowego

Terapia skórno-nerwowa może poprawić funkcję naczyniową nerwów w przypadku niewystarczającego drenażu lub uwięźnięcia. Powodem gorszego odżywienia nerwu mogą być m.in. wzorce napięć związane z niewłaściwym używaniem lub statycznym obciążeniem.

Kiedy poruszamy skórą poruszamy również gałęziami nerwów skórnych i regionalnymi naczyniami, które za nimi podążają. Poruszając tymi regionalnymi naczyniami, które mogą być w nieodpowiednim ułożeniu lub napięciu, ułatwiamy przepływ krwi do nerwów.

Ważnym elementem terapii skórno-nerwowej są umiejętności palpacyjne. Uwięźnięte nerwy mogą być sztywniejsze i bardziej tkliwe. Jest to wtedy dla nas informacja co do lokalizacji wykonywania technik.

Terapia skórno-nerwowa to subtelna i wielowymiarowa forma terapii manualnej, stosowana w celu ułatwienia zmiany w układzie nerwowym. Powolne i lekkie odsuwanie skóry od obszaru bólu pomaga stworzyć więcej miejsca na ruch nerwu, a co za tym idzie stwarza warunki bezpieczeństwa dla ośrodkowego układu nerwowego.

Poprzez wprowadzenie miękkich i uspokajających bodźców poprawiamy zstępujące hamowanie bólu. Pozwala nam to przerwać błędne koło nieprzyjemnych doznań cielesnych i emocjonalnych. 

Sojusz terapeutyczny

Podczas zabiegu pomiędzy terapeutą, a pacjentem musi dojść do wytworzenia zaufania i sojuszu terapeutycznego. Wymaga to prowadzenia umiejętnego dialogu motywującego oraz empatycznej i otwartej mowy ciała. Wtedy w pełni wykorzystujemy potencjał technik i wzmacniamy kontekstualne efekty terapii.

W połączeniu z edukacją przeciwbólową i celowo dobranymi ćwiczeniami, chcemy pomóc pacjentowi pewniej poczuć się w ciele. Tak, aby w pełni mógł cieszyć się życiem.

Nowy bodziec

Poprzez wielowymiarowe działanie wpływamy między innymi na:

• ośrodkową i obwodową sensytyzację, 
• ułatwiamy drenaż z nerwu, 
• wzmacniamy mózgowe hamowanie bólu, 
• pacjent zyskuje kontrolę nad swoim bólem.

Terapię skórno-nerwową można traktować  jako nowy bodziec dostarczany do układu nerwowego w celu samoczynnego naprawienia problemu. Dzięki umiejętnie przeprowadzonej terapii manualnej celowo podajemy zewnętrzny bodziec, który jest nowością dla układu nerwowego. Nowy bodziec w postaci precyzyjnego dotyku i rozciągania skóry ma na celu zmienić pobudliwość układu nerwowego.

 

„Aby zmniejszyć ból musimy zmniejszyć wiarygodne dowody niebezpieczeństwa i zwiększyć wiarygodne dowody bezpieczeństwa.”

Lorimer Moseley

Webinar wprowadzający do metody: